ਸਮੁਚੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਰਬ ਸਾਂਝੇ ਮੰਚ  (U.N.O)  ਦੇ ਚਾਰਟਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁਕੀਆਂ ਹੋਣ, ਓਸੇ ਬਾਣੀ (ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਚੋਰੀ ਕਰਵਾ ਕੇ, ਅੰਗ ਅੰਗ ਗਲੀਆਂ ਨਾਲੀਆਂ ਵਿਚ ਰੋਲਣ ਮਧੋਲਣ) ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਬੇਅਦਬੀ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੁਚੇ, ਕਾਮੀ ਤੇ ਪਾਖੰਡੀ ਸਾਧ ਦਾ ਸਾਥ, ਪੁਸ਼ਤ ਪਨਾਹੀ ਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਦੋਸਤੀ ਨਿਭਾ ਕੇ, ਜਿਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਬੱਜਰ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤੇ ਹੋਣ, ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਰਸਾਤਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ, ਗੱਭਰੂ ਨਸ਼ਈ, ਗੈਂਗਸਟਰ ਤੇ ਬਾਗ਼ੀ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹਾਲਾਤ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣ, ਸੱਤਾ ਦੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਸਾਡੀਆਂ ਨਰੋਈਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦਾ ਘਾਣ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਉਦਯੋਗਾਂ ਦੇ ਪਲਾਇਨ ਦਾ ਮੁਢ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਵੇ, ਨਾਕਸ ਨੀਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਜਵਾਨੀ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵੰਨੀ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੋਵੇ, ਅਰਾਜਕਤਾ, ਲੁਟ ਖਸੁਟ ਤੇ ਭਾਈ ਭਤੀਜਾਵਾਦ ਦਾ ਰੱਜ ਕੇ ਬੋਲਬਾਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ, ਉੱਥੇ ਹਰ ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਨਿਆਂ, ਆਜ਼ਾਦੀ, ਅਪਣੱਤ ਤੇ ਮਾਣ ਮਿਲ ਸਕਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦੈ ਤੇ ਇੱਥੇ ਵੀ ਹੋਇਆ। ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਪਿੰਡੇ ’ਤੇ ਹਢਾਇਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ। ਅੱਜ ਸਾਡਾ ਪਿੰਡਾ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੈ-ਛਾਲੋ ਛਾਲੀ। ਪੀੜੋ ਪੀੜ ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਵਸਦੇ ਰਸਦੇ ਸਾਡੇ ਸੁਹਣੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕਾਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ, ਹਨੇਰੀਆਂ ਤੇ ਗੁੰਮਨਾਮ ਵਾਦੀਆਂ ’ਚ ਲਿਜਾ ਸੁਟਣ ਵਾਲੇ ਇਹੀ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਅੱਜ ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ’ਚ ਪਹਿਰੇਦਾਰੀ ਕਰਕੇ, ਪਖਾਨੇ ਸਾਫ਼ ਕਰਕੇ, ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜ ਕੇ ਤੇ ਜੋੜੇ ਆਦਿ ਝਾੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਜੰਮੀ ਗੰਦਗੀ ਦੀ ਸ਼ੁਧੀ ਦਾ ਪਾਖੰਡ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਧਾਰਮਿਕ ਅਵੱਗਿਆ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਧਾਰਮਿਕ ਹੈ ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਬੱਜਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਗੁਨਾਹ ਇਸ ਜੁੰਡਲੀ ਨੇ ਕੀਤੇ ਤੇ ਕਰਵਾਏ ਹਨ, ਪੰਥ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਰੁਲਵਾਇਆ ਹੈ, ਬਿਨ ਮੰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦੇ ਦੁਆਈਆਂ ਹਨ, ਓਸ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ? ਜੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੀ ਇਕ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਦਸ ਸਾਲ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਅਮਨ ਚੈਨ, ਕਾਨੂੰਨ, ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ, ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਾਂਝਾਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰਕੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਲਾਂਬੂ ਲਾ ਕੇ, ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਜਨਾਜ਼ਾ ਕੱਢ ਕੇ ਅੱਜ ਕੱਖੋਂ ਹੌਲੇ ਹੋਏ ਬੈਠੇ ਤੇ ਹਾਸ਼ੀਏ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁਕੇ ‘ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ’ (ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਲਿਖਦਿਆਂ ਵੀ ਕਲਮ ਝਿਜਕ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ) ਦੇ (ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ) ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਉਮਰ ਭਰ ਲਈ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਰਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ? ਕਿਉਂ ਜਥੇਦਾਰਾਂ ਵਲੋਂ ਦਿਖਾਵਾ ਵੱਧ ਤੇ ਸਜ਼ਾ ਨਿਗੂਣੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਇਸ ਸਾਰੀ ਹੀ ਚੰਡਾਲ-ਚੌਕੜੀ ਨੂੰ?